جستجوگر زیر دریا در سایز های مختلفی ساخته شده و می تواند بین ۲ تا ۱۲ مسافر را حمل کند. هدف طراحان مکان های تفریحی، هتل ها و مراکز تحقیقات دریایی بوده که آنها می توانند آن را سفارش بدهند. ‏
 

 

در اين سیستم امنيتی سوابق قبلی کليه مسافران جهت داشتن سفر های هوایی بررسی می شود و اطلاعات مد نظر در یک چيپست الکترونيکی جمع آوری شده و در پاسپورت جاسازی می شود. بر طبق بررسی های دولت افراد در سه گروه جای می گيرند. افراد با درجه ريسک امنيتی پایین، ریسک امنیتی بالا و افراد عامه.
 
در ابتدای ورود فرد به جايگاه بازرسی به کمک يک اسکنر اطلاعات چیپست با فرد تطبیق داده می شود و پس از تعيين دسته بندی، در طول يک گذرگاه شش متری جهت بازرسی درسطح مد نظر حرکت می کند.

مسافرين با درجه ریسک امنيتی پایین می توانند به همراه بار های خود از داخل يک گذرگاه عبور کرده و تنها لحظه قدم بزنند.در این گذرگاه بار و بدن مسافر تماما اسکن می شود. در صورت نداشتن مورد مشکوک مرحله بازرسی را با موفقیت پشت سر گذاشته اند. اما در صورت وجود مورد مشکوک به گذرگاه مخصوص افراد با ریسک امنيتی بالا نيز هدایت می شوند.

در گذرگاه افراد با ریسک امنيتی بالا، بازرسی بدنی و محموله ها از نظر کشف انواع اسلحه ها و مواد منفجره صورت می گيرد. در اين گذرگاه از سنسور های بایو متريک و اسکنر های ويژه استفاده می شود و بازرسی با بالاترين درجه کيفی در کوتاه ترین زمان ممکن صورت می گيرد.
 
ماموران امنیتی سازنده این طرح امیدوارند سیستم جدید از ازمایش هایش سربلند بیرون بیاید تا بتوان از آن در فرودگاه های سراسر جهان استفاده نمود. 

 

فناوری به‌کار رفته در ساخت این فریم روشن است. زیروتاچ 256 حس‌گر فروسرخ و 32 ال.ای.دی دارد. هر کدام از این ال.ای.دی‌ها در فرکانس خاصی‌ چشمک می‌‌زنند و این توالی توسط حسگرها خوانده می‌شود. در نمونه حاضر هر ال.ای.دی حدود 2400 بار در ثانیه چشمک می‌زند. فریم با یو.اس.بی به رایانه وصل می‌شود و از این طریق هم انرژی خود را تامین می‌کند و هم اطلاعاتش را جمع‌آوری می‌کند.

جان مولر،‌ دستیار پژوهشی در آزمایشگاه موسسه ای.اند.ام تگزاس که در ساخت این نمونه همکاری داشته، می‌گوید:‌ "وقتی همه این چشم‌اندازها را با هم ترکیب کنید، شبکه‌ای به دست می‌آورید که به شما تصویری از هر جسمی که درون فریم است را نشان می‌دهد." یکی از امتیازهای بزرگ زیروتاچ، در دسترس بودن است. محققین در ساخت نمونه خود از حس‌گرهایی که معمولا در کنترل از راه دور تلویزیون‌ها پیدا می‌شود،‌ استفاده کرده‌اند. به گفته مولر،‌ ساخت این نمونه که برای تولید انبوه هم طراحی نشده، ‌450 دلار هزینه داشته است.

اما این فریم چه کاربردهایی می‌تواند داشته باشد؟ محققین کاربردهای زیادی برای آن متصور هستند، مثلا این که جراحان مبتدی درون آن حرکات دست خود را اصلاح و تمرین کنند. به همین ترتیب در بسیاری از کارهایی که نیاز به ظرافت حرکت دست دارد، ‌می‌توان از زیروتاچ برای آموزش و تمرین استفاده کرد. همچنین این فریم قابلیت‌های تعاملی دارد که صفحه‌های لمسی موجود فاقد آن هستند. یک نمونه،‌ استفاده از آن در محیط‌هایی است که نیاز دارید دستکش به دست داشته باشید. در محله بعد،‌ محققین می‌خواهند فناوری خود را گسترش دهند و آن را سه‌بعدی سازند.

دانیل ویگدور، متخصص علوم رایانه در دانشگاه تورنتو که ‌زیروتاچ را امتحان کرده، می‌گوید:‌ "تشخیصش خیلی سریع است. زیروتاچ می‌تواند همزمان لمس‌های فراوانی را تشخیص دهد و در واقع چند‌لمسی است. این در حالی است که نمونه‌های قبلی فقط می‌توانستند یک یا دو انگشت را تشخیص دهند." بن بدرسون،‌ متخصص تعامل انسان و رایانه در دانشگاه مریلند هم درباره زیروتاچ می‌گوید:‌ "خیلی خوب است! حس استفاده از آن،‌ شبیه هیچ حس دیگری نیست!"